மாடனென்பேன் என்னை

முகம் சிதைந்த மாடனின் புருவங்களுக்கு நடுவில்
கொழுந்து விட்டெரியும் பிணத்தீயில்
பீடி பற்ற வைக்கும் முனைப்பில்
என் நகரும் வேர்கள்
முன்னெப்போதுமில்லா வேகத்தில்
சுழன்று வருகின்றன

சுரக்கும் மழையை சொட்டிக்கொண்டிருக்கும்
அவனது புறந்தள்ளிய நாக்குகளை
அறுத்தெரிய
நகங்களைக்
கூர்தீட்டிக் கொள்கிறேன்

மல்லாந்து செத்தவனின் முகத்தில் புதைந்திருக்கும்
இரண்டு வானத்தை
உருட்டிப் பிசைந்து மிரட்டும் அவனை
ஜன்னல் கிராதியில்
முகம் பொத்தி ரசிக்கிறேன்

முற்றிய சாதிச் சண்டைநாளில்
வெடித்துச் சிதறிய அந்தியை
கன்னங்களில் பூசிக்கொண்டிருக்கும்
மாடனின் புருவ வில்லைப் பிடுங்கியெடுத்து
அம்பு பொருத்துகிறேன்

என் முகத்தில் முளைத்த
கோரப் பற்களின் கூர் முனையில்
எழுதுகிறேன் என் பெயரை
மாடனென்று